Narodowe Forum Muzyki i wzruszający koniec sezonu


Wyjątkowo trudny sezon zakończyło w piątek i sobotę Narodowe Forum Muzyki. Finisz był pełen wzruszeń i znakomitych wykonań. Hasło „Wracamy!” zostało zrealizowane w wielkim stylu. 
NFM zasługuje na najwyższe uznanie, bo – nie tracąc poziomu muzycznego – wyjątkowo dba o nasze wspólne bezpieczeństwo. W piątkowy wieczór pierwszy i drugi rząd były wolne, podobnie jak wiele spośród foteli w Sali Głównej. Andrzej Kosendiak, prowadzący koncert, cieszył się z obecności słuchaczy. Było tyle osób, ile bywało w wypełnionej w owych czasach po brzegi starej sali Filharmonii Wrocławskiej.
Słuchaliśmy muzyki Franza Xavera Richtera, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Johanna Nepomuka Hummla i Ludwiga van Beethovena. Wyjątkowo zabrzmiał zagrany w piątek Koncert na trąbkę Es-dur (Concerto a tromba principale) Hummla, w wykonaniu Aleksandra Kobusa, pierwszego trębacza NFM Filharmonii Wrocławskiej i orkiestry. 










 
Piątkowy koncert był piękny, Uwertura do opery Wesele Figara Mozarta, II Symfonia D-dur Beethovena, Symfonia D-dur Richtera niosły nadzieję i lekkość. Andrzej Kosendiak podziękował za dobrą współpracę kończącym swoje kadencje rektorom wrocławskich uczelni: prof. Piotrowi Kielanowi, rektorowi Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta i prof. Grzegorzowi Kurzyńskiemu, rektorowi Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego. – Pracujemy nad Międzynarodowym Festiwalem Wratislavia Cantans. Mamy nadzieję, że się odbędzie, choć w bardzo okrojonej formie – zapowiedział wzruszony Andrzej Kosendiak. Wratislavia planowana jest od 11 do 13 września. Mamy nadzieję, że będzie to festiwal w salach koncertowych.
Małgorzata Matuszewska
Fot. Karol Sokołowski/NFM
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne...
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr...
Czytaj więcej

Mistrzostwo na dwie bure postaci i nienarzucający się głos

Obraz
Jak w teatrze dla najmłodszych realizować lub choćby zbliżyć się do bardzo poważnej koncepcji Jerzego Grotowskiego „ku teatrowi ubogiemu”? Bardzo pięknie zrobili to twórcy przedstawienia „Kulawa Kaczka i ślepa Kura”, przeznaczonego dla dzieci w wieku 5+. Trudno wymagać, żeby – jak wymaga tego koncepcja – nie było podziału na przestrzenie: sceniczną i widownię, ale Scena Kameralna została rzeczywiście pozbawiona wszystkiego, co zbędne. Twórcy słusznie zdali się na własną kreatywność i pracę oraz na wyobraźnię dzieci. Ta ostatnia nie ma przecież granic, nie potrzebuje nieskończonej ilości pozłoty, jaskrawych kolorów, setek rekwizytów, tylko twórczego wsparcia dorosłych. Oczywiście, nie mam nic przeciwko wielkim i barwnym przedstawieniom, ale bardzo cenię te małe i bure. Bo w burości kryje się wiele szczegółów i barw. Na scenie przyciągają uwagę: kulawa Kaczka (Marta Kwiek), ślepa Kura (Anna Makowska-Kowalczyk) i pozbawione zbędnych ozdobników drzewo. Kaczki i Kury nie odziano w pióra, t...
Czytaj więcej