miarakultury

Cudny, prześmieszny, mądry jest spektakl Marcina Libera, pierwsza w tym roku premiera we Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Bohaterów w tym przedstawieniu jest dwoje. Zbiorowych, bo najważniejszym bohaterem są mężczyźni, a bohaterką – prezentujący ich chór kobiet. Rzecz dotyczy stereotypów na temat mężczyzn, odrobinę zahacza o kobiece stereotypy. I wszystko jest tu doskonałe. Tekst bardzo współczesny Tekst Jakuba Tabaczka pt. „Stulejka” został nagrodzony wystawieniem na scenie w Konkursie Dramaturgicznym Strefy Kontaktu. Konkursem tym Wrocławski Teatr Współczesny odpowiada trafnie na potrzeby widzów, autorów i twórców, udowadniając, że jest współczesny naprawdę, nie tylko z nazwy. Współczesny, czyli poszukujący, obserwujący rzeczywistość. I trafnie ją punktujący. Aktorstwo Zbiorowa, energetyczna kreacja, z wyraźnie zaznaczającymi się indywidualnymi postaciami. Pełne zachwytu achy i ochy mogę z pełną odpowiedzialnością postawić przy każdej aktorskiej osobie. Choć najbardziej zachwycił mn

„Boską” w Ośrodku Postaw Twórczych Zamek powinni obejrzeć wszyscy: rodzice, ludzie młodzi i starsi. To wyjątkowa opowieść o relacjach międzyludzkich, o tolerancji, o budowaniu siebie. Nie tylko o samoakceptacji, ale o akceptacji inności. Na scenie jest ich dwoje. Ona (Ewa Sadowska) opowiada swoją historię: dzieje niekończącej się szarpaniny z zaburzeniami odżywiania i z odbiorem siebie samej przez innych ludzi. On (Michał Remiszewski) bywa kolegą, lekarzem – swoistym tłem tej opowieści. Dziewczyna ma problem, to jasne. Jej ciało nie mieści się w kulturowych normach, jakiekolwiek one są. Odwiedza lekarzy, stosuje diety, w końcu zaczyna studia w Akademii Wychowania Fizycznego. Biega, ćwiczy wręcz morderczo. Co prawda je, ale coraz mniej. Nienawidzi swojego ciała. Celem jej życia jest osiągnięcie odpowiedniej wagi, a tym samym sprostanie wymaganiom innych ludzi wobec siebie. Wyjątkowo dramatyczna jest konfrontacja wymogów lekarzy: ortopedy i dietetyka. Obu nie sposób sprostać. Dziewczyna,