Nie wrzucajcie nas do wrzątku!
Kiedy człowiek choruje ciężko, a nawet terminalnie, jego świat staje na głowie. To oczywiście banalne stwierdzenie. Podobnym banałem są frazy „warto przejść godnie przez życiowy kryzys”, „trzeba zrobić wszystko, by nie stracić nadziei”. Tylko, że banalna rzeczywistość nie jest nieważna, warto się nad nią pochylić z czułym zainteresowaniem. W końcu życie i śmierć składają się z bardzo wielu banalnych zdarzeń, najważniejszych, bo przeżywanych przez nas. Bardzo ładnie pokazuje to team artystów Teatru Kombinat, w spektaklu „Lobster”. Trzeba być silną osobowością, a taką niewątpliwie jest chorująca terminalnie Ewa (Angelika Wójcik), by chorować, delikatnie mówiąc, niestereotypowo. Ewa traktuje chorobę jako wydarzenie ekonomiczne, pokazuje, jak mierzyć się z ZUS-em (dostaniemy informacje, co na siebie włożyć, żeby urzędnicy zrozumieli nasze potrzeby!). Dla niej jest to także wydarzenie związane z pracą, z twórczością i realizowaniem podcastów, z matką, ze swoim własnym „ja”, z partnerem i w...
