„Raj utracony [?]”, czyli 60. Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans im. Andrzeja Markowskiego



W niespokojnej rzeczywistości w Polsce, dramatycznej poza jej granicami, trudno jest znaleźć własne, harmonijne miejsce. Czy ludzkość już straciła swój raj? Czy może właśnie traci go kolejny raz? Czy siła muzyki pomoże nam znaleźć wytchnienie i właściwą drogę?
W swoje 60. urodziny Wratislavia Cantans będzie rozbrzmiewać pod artystyczną dyrekcją Andrzeja Kosendiaka – osoby, która festiwal zna świetnie, bo przecież, jak opowiedział Jakubowi Kukli w wywiadzie, na początku był słuchaczem wydarzeń i wiele z nich pamięta do dziś. Trzydzieści cztery lata temu po raz pierwszy wystąpił na festiwalu, potem kierował nim jako całością, prowadząc i festiwal, i Narodowe Forum Muzyki. Andrzej Kosendiak zna więc świetnie tradycje festiwalu, wyzwania przed nim stojące i potrzeby nas, melomanów.
„(…) myślę, że siłą festiwalu cały czas jest jego formuła. Wciąż muzyka wokalno-instrumentalna, głos ludzki, utwory oparte na tekście są tym elementem, który odróżnia Wratislavię Cantans od innych wydarzeń kulturalnych i festiwali w Polsce i w Europie. Ta formuła jest bardzo istotna, bo dość skonkretyzowana z jednej strony, a z drugiej daje olbrzymie możliwości budowania programu festiwalowego każdego roku w odmienny sposób” – mówi Jakubowi Kukli (cały wywiad znajdą Państwo na stronie internetowej festiwalu).
Niewątpliwie nazwa tegorocznej edycji jest nawiązaniem do „Raju utraconego” Johna Miltona. XVII-wieczny autora źródeł władzy upatrywał w niegodziwości. Będzie można myśleć o różnych wymiarach korzeni władzy, słuchając m.in. Il Giardino Armonico, muzyków prowadzonych przez Giovanniego Antoniniego, podczas otwarcia festiwalu i koncertu „Pamięci wielkiego człowieka”. W koncercie inauguracyjnym usłyszymy III Symfonię Es-dur op. 55 „Eroica” Ludviga van Beethovena, poprzedzą ją utwory Wolfganga Amadeusa Mozarta: Uwertura do opery Idomeneusz, król Krety KV 366, Kyrie d-moll KV 341; Msza C-dur KV 317 „Koronacyjna”.
Tytuł koncertu nawiązuje do dziejów „Eroiki”. Beehhoven uważał Napoleona za bohatera i swoją symfonię pierwotnie nazwał „Bonaparte”, ale zmienił tytuł pod wpływem wydarzeń.
Sam Andrzej Kosendiak dyrygować będzie koncertami „Raj”. Wrocław Baroque Ensemble wykona Die Kunst der Fuge Bacha.
Znakomicie zapowiadają się wszystkie wydarzenia. Wrocławianki i wrocławianie na pewno ucieszy obecność Agaty Zubel, sopranistki. Usłyszymy jej powstałe przed dwoma laty dzieło Spray, łączące muzykę i sztuki plastyczne, będziemy więc obserwować powstawanie dzieł malarskich, co bardzo lubię.
Olbrzymie zainteresowanie budzi każdy występ Marthy Argerich. Ta niezwykła pianistka zagra w koncercie „Wiecznie kwitnące”. Bardzo jestem ciekawa „Zagłady bezbronnych”, którego częścią będzie prawykonanie nowego opracowania mszy żałobnej Zygmunta Krauzego. Koncert poprowadzi maestro Jacek Kaspszyk, czeka nas więc prawdziwa uczta.
Pamiętają Państwo zapewne, że Msza h-moll Johanna Sebastiana Bacha nigdy nie została wykonana za życia kompozytora. Jako całość zagrano ją po ponad stuleciu od powstania. Usłyszymy ją w koncercie „Raj 2”, a muzykami Vox Luminis i Freiburger Barockorchester dyrygować będzie Lionel Meunier, znany z perfekcyjnego prowadzenia artystów wykonawstwa chóralnego i historycznego.
Festiwal nie zapomina o dzieciach! Bardzo się cieszę, że z Wratislavią Cantans rosną pokolenia świadomych melomanów. Organizatorzy zapraszają na „Muzykę w obłokach – koncerty gordonowskie” – muzyczne spotkania realizowane wg zasad uczenia się teorii muzyki prof. Edwina E. Gordona. Brzmi poważnie, ale każde spotkanie (zaproszone są maluchy do trzeciego roku życia z opiekunami) jest pełne radości i bardzo luźne.
Tradycją stały się już koncerty nie tylko we Wrocławiu, ale także na Dolnym Śląsku. W tym roku festiwal zagości m.in. w: Piechowicach, Środzie Śląskiej, Legnicy, Prusicach, Bolesławcu, Trzebnicy, a nawet w wielkopolskim Krotoszynie.
60. Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans im. Andrzeja Markowskiego trwać będzie od 4 do 14 września 2025 roku.
Szczegółowy opis wszystkich wydarzeń, informacje o dostępnych biletach oraz ich cenach znajdą Państwo na stronie internetowej:
https://www.nfm.wroclaw.pl/festiwale/wratislavia-cantans
Małgorzata Matuszewska
Lev Stern – autor plakatu

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wstęp do miłości wstępem do śmierci? Nie musi tak być

Obraz
Kochają się i wyruszają w podróż. Na początku nic nie wskazuje na to, że to podróż do śmierci. Poruszająca, bardzo ważna społecznie jest najnowsza premiera Teatru Muzycznego Capitol. „Gry wstępne”, oparte na doskonałym tekście są mocne i wyraziste. Scenariusz został oparty na prawdziwej historii Gabby Petito i jej chłopaka Briana Laundriego, którzy w 2021 roku wyruszyli w wymarzoną podróż po Stanach Zjednoczonych, odwiedzając najpiękniejsze parki narodowe. Dziewczyna dbała o relacje w mediach społecznościowych. I tak pokazywana historia miłości, ze zdjęciami krajobrazów w tle, przyciągała wielu obserwatorów. Czyż nie tak wygląda idealne życie młodych i zakochanych ludzi? Wyglądało, aż blogerka zaginęła, a potem zniknął jej chłopak i wszystko skończyło się tragicznie. W spektaklu Patty (gościnnie występująca Paulina Walendziak – na zdjęciu – jest znakomita, gra z nerwem i przyciąga uwagę) naprawdę stara się, by Brad (Rafał Derkacz jest bardzo dobry), czuł się szczęśliwy. Właściwie jest ...
Czytaj więcej

Mistrzostwo na dwie bure postaci i nienarzucający się głos

Obraz
Jak w teatrze dla najmłodszych realizować lub choćby zbliżyć się do bardzo poważnej koncepcji Jerzego Grotowskiego „ku teatrowi ubogiemu”? Bardzo pięknie zrobili to twórcy przedstawienia „Kulawa Kaczka i ślepa Kura”, przeznaczonego dla dzieci w wieku 5+. Trudno wymagać, żeby – jak wymaga tego koncepcja – nie było podziału na przestrzenie: sceniczną i widownię, ale Scena Kameralna została rzeczywiście pozbawiona wszystkiego, co zbędne. Twórcy słusznie zdali się na własną kreatywność i pracę oraz na wyobraźnię dzieci. Ta ostatnia nie ma przecież granic, nie potrzebuje nieskończonej ilości pozłoty, jaskrawych kolorów, setek rekwizytów, tylko twórczego wsparcia dorosłych. Oczywiście, nie mam nic przeciwko wielkim i barwnym przedstawieniom, ale bardzo cenię te małe i bure. Bo w burości kryje się wiele szczegółów i barw. Na scenie przyciągają uwagę: kulawa Kaczka (Marta Kwiek), ślepa Kura (Anna Makowska-Kowalczyk) i pozbawione zbędnych ozdobników drzewo. Kaczki i Kury nie odziano w pióra, t...
Czytaj więcej

Jak pokochać „Jesień”

Obraz
Do tej pory nie miałam pojęcia, że ta pora roku/życia może być tak intensywna, barwna. Po prostu piękna. Znakomitą książkę – pierwszą część cyklu „Pory roku”, napisała Ali Smith, szkocka autorka. Sama książka znalazła się w finale Nagrody Bookera 2017. Teatralną perłę uczynił z niej zespół Teatru Polskiego w Podziemiu, pod kierunkiem Katarzyny Minkowskiej. „Jesień” chce się oglądać nie tylko raz. Może nie tylko oglądać i słuchać, ale znaleźć się i być w „jesiennym” kokonie. Otula duszę, niczym lekki, ciepły koc. Jest to tym bardziej zaskakujące, że nie jest to komedia, nie jest to też opowieść o błahych sprawach, a wręcz przeciwnie – o sprawach bardzo poważnych. Jej lekkość i subtelność jest wypadkową mądrego traktowania całości przez zespół. Fabułą jest historia wyjątkowej relacji łączącej Elisabeth Demand (Justyna Janowska to aktorskie odkrycie. Odkrycie sezonu? Odkrycie roku? – jest znakomita!) z Danielem Gluckiem (nadzwyczajna, subtelna i wyrazista kreacja Tomasza Lulka). Ci dwoje ...
Czytaj więcej