Z anegdotami, w muzycznej wspólnocie



Sezon symfoniczny już rozpoczęty. Wyjątkowo, bo wyjątkowa jest nasza NFM Filharmonia Wrocławska i wyjątkowy jest jej artystyczny dyrektor.
Nie wiem, kto wymyślił spotkanie z szefem artystycznym orkiestry przed piątkowym koncertem (otwarte dla publiczności, niezależnie od tego, czy ktoś szedł potem na koncert!), ale to znakomity pomysł. Takie spotkania nie tylko sprawiają, że o muzyce wiemy więcej, ale po prostu łączą ludzi.
Giancarlo Guerrero jest w bardzo dobrej formie, opowiadał o utworach, które usłyszeliśmy później i okolicznościach ich powstania, okrasił opowieść anegdotami. 

Natalia Klingbajl, menedżerka NFM Filharmonii Wrocławskiej i Giancarlo Guerrero zaciekawili publiczność spotkania
 
Opowiedział zabawną anegdotę o wykonaniu Koncertu fortepianowego a-moll op. 54 Roberta Schumanna, które kiedyś poprowadził Zubin Mehta, za wcześnie unosząc ręce, przez co wybitny pianista nie zdążył zagrać w porę. Taka przygoda nie zdarzyła się irlandzkiemu pianiście Barry'emu Douglasowi i wrocławskiemu dyrygentowi. Wszystko zabrzmiało na czas. I bardzo pięknie.


– Orkiestra stała się wirtuozerskim instrumentem – pochwalił muzyków przed koncertem Giancarlo Guerrero. Wspomniał też o rozwoju instrumentów, podkreślił, że współcześnie perkusjonalia to nie tylko bębny i talerze. – Dziś to może być nawet zlew – uśmiechnął się, a dla podkreślenia wszechstronności dźwięków zatupał energicznie. I ponarzekał na tytuł Uwertury koncertowej E-dur op. 12 Karola Szymanowskiego, stwierdzając, że jest banalny, ale tylko on nie podoba mu się w tym utworze.
Nowością było też publiczne podpisanie umowy o mecenacie z Grupą PGE. Umowę podpisali: Andrzej Kosendiak, dyrektor NFM i Paweł Szczeszek, prezes Zespołu Elektrociepłowni Wrocławskich KOGENERACJA S.A. – Każda złotówka jest wykorzystywana bardzo skrupulatnie – zapewnił Andrzej Kosendiak. Potem przywitał całą publiczność koncertu. 


To dzięki takim gestom wiemy, że melomani są integralną częścią Narodowego Forum Muzyki.
Muzycy zebrali duże brawa, Barry Douglas bisował. Kolejny koncert naszych filharmoników już 11 października, zagrają pod batutą Nicholasa McGegana, solistką będzie Katarzyna Zdybel-Nam – fagot, a w programie znajdzie się m.in. Symfonia g-moll Mozarta.

NFM otwarte na dźwięki nie tylko ze świata

W sobotę (5 października) o godzinie 19 wystąpi Trio Abozekrys (na zdj. poniżej), pochodzący z Egiptu bracia Mohamed i Abdallah Abozekry, którzy grają na oud i saz, bliskowschodnich lutniach.


Na perkusji towarzyszy im Nicolas Thé. NFM informuje, że twórczość zespołu jest opowieścią o podróżach pomiędzy targaną konfliktami północą Afryki a Francją, gdzie artyści znaleźli swój nowy dom.
W niedzielę (6 października) o godzinie 18 wracamy do klasyków, tym razem wiedeńskich. Z Wrocławską Orkiestrą Barokową pod dyrekcją Jarosława Thiela wystąpi Regula Mühlemann – sopran. W programie dzieła Josepha Haydna i Wolfganga Amadeusa Mozarta.
Małgorzata Matuszewska
Fot. Sławek Przerwa/NFM i materiały prasowe NFM

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej