NFM Orkiestra Leopoldinum i filmowy ślad


Jeden z utworów, który melomani usłyszą w sobotę w NFM, zabrzmiał w filmie „Pluton” Olivera Stone'a.
Nie przypadkiem koncert zostanie zagrany pod tytułem „Pieśń nocy”, bo serenada powinna być wykonywana o tej porze, a w programie znalazła się Serenada na smyczki Piotra Czajkowskiego.
W pierwszej części koncertu melomani usłyszą dzieła stworzone za oceanem. „Samuel Barber napisał wiele wspaniałych dzieł instrumentalnych, ale dla mnie jego najlepsza muzyka, podobnie jak w przypadku Weilla, Coplanda i Bernsteina, powstała dla teatru. Opera Vanessa była jedną z pierwszych oper, jakimi kiedykolwiek dyrygowałem, i pozostaje jednym z moich ulubionych utworów. Adagio na smyczki (1936), jak dotąd najbardziej uwielbiany przez publiczność utwór Barbera, budzi niezamierzone skojarzenia dramatyczne ze względu na jego wykorzystanie w wielu popularnych filmach hollywoodzkich, z których najbardziej znany to Pluton” – pisze w programie Joseph Swensen.
Balet Appalachian Spring Aaron Copland stworzył we współpracy ze znakomitą amerykańską choreografką Marthą Graham. „Pod pewnymi względami Appalachian Spring podąża śladami VI Symfonii F-dur „Pastoralnej” Ludwiga van Beethovena” – pisze Swensen. Tych śladów warto poszukać, skoro właśnie cały świat obchodzi 250. urodziny Beethovena. NFM Orkiestra Leopoldinum niedawno świętowała 40-lecie istnienia, tym bardziej warto posłuchać tych znakomitych, doświadczonych muzyków. 
Waldemar Żarów zagra na klarnecie, jest wielokrotnie nagradzanym 
pierwszym klarnecistą w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.
Niestety, z powodu kłopotów ze zdrowiem został odwołany udział w sobotnim koncercie Anne Sofie von Otter, sławnej śpiewaczki. Zmieniony został także program wydarzenia.
Koncert „Dwie siostry” zacznie się 11 stycznia o godzinie 18 w NFM. W programie: S. Barber Adagio na smyczki, L. Bernstein Sonata na klarnet i fortepian (aranż. na orkiestrę S. Ramin), A. Copland Appalachian Spring – suita, P. Czajkowski Serenada na smyczki C-dur op. 48.
Małgorzata Matuszewska
Fot. Sławek Przerwa/NFM

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej