Michael Willmann odwiedza nas w domu

Michael Willmann, Sześć dni stworzenia, 1668, Muzeum Narodowe w Warszawie

Nie możemy zwiedzić Pawilonu Czerech Kopuł we Wrocławiu, gdzie od grudnia prezentowana jest wspaniała wystawa „Willmann. Opus magnum”. Ale dzięki staraniom gospodarza – wrocławskiego Muzeum Narodowego – możemy zwiedzić ją wirtualnie.
Oczywiście, trudno o pełnię doznań, kiedy oglądamy tylko część prac, w wirtualnej przestrzeni. Ale dobrze jest zobaczyć to, co można.
Barokowy artysta pracował prawie przez pół wieku w niedaleko od Wrocławia położonym opactwie cystersów w Lubiążu. Muzeum Narodowe we Wrocławiu, organizując tę ekspozycję, zwraca uwagę na nierozwiązany od lat problem Lubiąża. Opactwo może stać się centrum turystycznym tej części Europy, ogromną atrakcją dla miłośników sztuki, turystów i podróżników. Dziś skupiamy się na najważniejszym problemie, co oczywiste, ale nie zapominajmy o śląskim Apellesie i jego domu.
Płótna goszczące w Pawilonie Czterech Kopuł, oddziale Muzeum Narodowego poświęconym sztuce współczesnej, pochodzą m.in. z kościołów, klasztorów oraz kolekcji muzealnych. Ich tematyka jest religijna, mitologiczna, są wśród nich portrety, pejzaże. Mam nadzieję, że niedługo Muzeum zostanie otwarte dla zwiedzających, na razie zapraszam na projekcję. Zakosztujcie Państwo niezwykłej sztuki Willmanna. I przyjdźcie do Pawilonu, kiedy już zostanie otwarty.
Małgorzata Matuszewska
Fot. materiały prasowe Muzeum Narodowego we Wrocławiu

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wstęp do miłości wstępem do śmierci? Nie musi tak być

Obraz
Kochają się i wyruszają w podróż. Na początku nic nie wskazuje na to, że to podróż do śmierci. Poruszająca, bardzo ważna społecznie jest najnowsza premiera Teatru Muzycznego Capitol. „Gry wstępne”, oparte na doskonałym tekście są mocne i wyraziste. Scenariusz został oparty na prawdziwej historii Gabby Petito i jej chłopaka Briana Laundriego, którzy w 2021 roku wyruszyli w wymarzoną podróż po Stanach Zjednoczonych, odwiedzając najpiękniejsze parki narodowe. Dziewczyna dbała o relacje w mediach społecznościowych. I tak pokazywana historia miłości, ze zdjęciami krajobrazów w tle, przyciągała wielu obserwatorów. Czyż nie tak wygląda idealne życie młodych i zakochanych ludzi? Wyglądało, aż blogerka zaginęła, a potem zniknął jej chłopak i wszystko skończyło się tragicznie. W spektaklu Patty (gościnnie występująca Paulina Walendziak – na zdjęciu – jest znakomita, gra z nerwem i przyciąga uwagę) naprawdę stara się, by Brad (Rafał Derkacz jest bardzo dobry), czuł się szczęśliwy. Właściwie jest ...
Czytaj więcej

Mistrzostwo na dwie bure postaci i nienarzucający się głos

Obraz
Jak w teatrze dla najmłodszych realizować lub choćby zbliżyć się do bardzo poważnej koncepcji Jerzego Grotowskiego „ku teatrowi ubogiemu”? Bardzo pięknie zrobili to twórcy przedstawienia „Kulawa Kaczka i ślepa Kura”, przeznaczonego dla dzieci w wieku 5+. Trudno wymagać, żeby – jak wymaga tego koncepcja – nie było podziału na przestrzenie: sceniczną i widownię, ale Scena Kameralna została rzeczywiście pozbawiona wszystkiego, co zbędne. Twórcy słusznie zdali się na własną kreatywność i pracę oraz na wyobraźnię dzieci. Ta ostatnia nie ma przecież granic, nie potrzebuje nieskończonej ilości pozłoty, jaskrawych kolorów, setek rekwizytów, tylko twórczego wsparcia dorosłych. Oczywiście, nie mam nic przeciwko wielkim i barwnym przedstawieniom, ale bardzo cenię te małe i bure. Bo w burości kryje się wiele szczegółów i barw. Na scenie przyciągają uwagę: kulawa Kaczka (Marta Kwiek), ślepa Kura (Anna Makowska-Kowalczyk) i pozbawione zbędnych ozdobników drzewo. Kaczki i Kury nie odziano w pióra, t...
Czytaj więcej

Starość jest taka piękna!

Obraz
„Lepiej się starzeć, niż młodnieć” – stwierdził Filip Zawada, autor „Kolejności fal”, trzeciej ze sztuk nagrodzonych w V Konkursie Dramaturgicznym STREFY KONTAKTU, organizowanego przez Wrocławski Teatr Współczesny. Zgodziłabym się z tym zdaniem, gdyby starość nie prowadziła nieuchronnie do śmierci. W spektaklu Darii Kopiec to starość jest najintensywniejsza, najbarwniejsza, piękna, pełna siły i wyrazu. To niewątpliwie zasługa Ziny Kerste, a przede wszystkim Macieja Tomaszewskiego, będącego najwyraźniej u wciąż rosnącego szczytu aktorskich możliwości. W spektaklu trzy pary: Dominika Probachta i Tomasz Taranta, Jolanta Solarz-Szwed i Rafał Cieluch oraz wspomniani Zina Kerste i Maciej Tomaszewski, pokazują etapy życia i międzyludzkich relacji jednego małżeństwa. Bohaterowie konfrontują swoje młodzieńcze nadzieje z doświadczeniem wspólnego życia. I to, co było odkrywcze i świeże na samym początku znajomości, zdaje się mocno przytłumione w wieku średnim obojga, a spełnione lub mniej spełnio...
Czytaj więcej