Muzyka znów wypełni NFM

Co warto zagrać na najlepszy nowy początek? Wszyscy potrzebujemy dobrej muzyki. Tej, która niesie otuchę. Nic więc dziwnego, że na pierwszy od trzech miesięcy koncert, Narodowe Forum Muzyki wybrało utwory Antonia Vivaldiego.
Kojące Cztery pory roku i Magnificat wypełnią piątkowy (12 czerwca) wieczór w Sali Głównej NFM. Pod batutą Jarosława Thiela wystąpią: wspaniała, obchodząca w tym roku 14. urodziny Wrocławska Orkiestra Barokowa, Agnieszka Ryman i Aleksandra Turalska – soprany, Ewa Wojtowicz i Ewelina Wojewoda – alty, Marek Belko – tenor, Dawid Dubec – bas oraz Chór NFM pod kierownictwem artystycznym Agnieszki Franków-Żelazny. W drugiej części zagrają: NFM Orkiestra Leopoldinum, skrzypce i prowadzenie – Christian Danowicz.
Organizatorzy chcą, by wykonania dwóch dzieł wybitnego włoskiego kompozytora epoki baroku stały się potwierdzeniem sentencji „musica animae levamen” – „muzyka jest lekarstwem dla duszy”.
Magnificat to pieśń dziękczynna, Cztery pory roku – cykl koncertów na skrzypce, smyczki i basso continuo – słynie ze swojej popularności. Nic dziwnego, bo przecież chwali życie w najróżniejszych jego przejawach.
Wyjątkowo cenię artystów, których posłuchamy po długiej przerwie. Zapewne melomani znajdą w muzyce świeżość i mądrą refleksję.
Koncert zacznie się 12 czerwca o godzinie 19 we wrocławskim Narodowym Forum Muzyki przy pl. Wolności. NFM dba o nasze wspólne bezpieczeństwo, pamiętajmy o maseczkach, w których będziemy mogli wysłuchać koncertu.
Do 30 września w NFM można oglądać wystawę malarstwa Eugeniusza Józefowskiego Pogodny Zakład Nagród i Kar, czyli zapisy wizualne codzienności (w foyer NFM, na I i II piętrze). Pogodny Zakład Nagród i Kar to nazwa projektu z gatunku warsztatów prowadzonych przez autora z samym sobą. Wyraża ona najpełniej określony sposób funkcjonowania tego artysty, uobecniany każdego dnia w podejmowanej przez niego aktywności. 
Wystawę można oglądać w godzinach 11-18, liczba osób oglądających jest limitowana zgodnie z zaleceniami Głównego Inspektoratu Sanitarnego i wytycznymi Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wszyscy muszą mieć maseczki, każda osoba wchodząca na wystawę będzie mieć mieć mierzoną temperaturę. Wszyscy uczestnicy wystawy są zobowiązani do utrzymywania bezpiecznego dystansu nie mniejszego niż 2 metry.
Małgorzata Matuszewska

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej