Wracamy: Mistrzowski wieczór w NFM

Wrocławska Orkiestra Barokowa, Chór NFM i Jarosław Thiel
Nadzwyczajny był koncert nowego początku we wrocławskim Narodowym Forum Muzyki. Niezwykły, przepiękny. Nie waham się: cudowny!
Ponieważ żyjemy w wyjątkowych, trudnych czasach, zacznę od pochwały organizacji wydarzenia, odpowiedzialnej i perfekcyjnej. Melomanom przed wejściem mierzono temperaturę, wszyscy dezynfekowali ręce. Obowiązkowa maseczka na twarzy nie mogła zostać zdjęta w Sali Głównej, gdzie odbył się koncert. Pani, która ją zdjęła, została poproszona o założenie, a ponieważ nie chciała, wyszła przed koncertem. Nie było przerwy, by publiczność się nie gromadziła bez zachowania dystansu. Nawet nie tylko co drugi, ale co trzeci fotel był zajęty. Na koniec wyszliśmy z bezpiecznym zachowaniem dystansów. Brawo.
Andrzej Kosendiak, dyrektor NFM, powitał melomanów wyjątkowo ciepło, ze wzruszeniem. I to ono towarzyszyło nam aż do końca.
Wspaniale, że na to szczególne otwarcie Forum wybrano właśnie utwory Antonia Vivaldiego. Magnificat wykonała Wrocławska Orkiestra Barokowa pod batutą Jarosława Thiela. Śpiewali soliści: Agnieszka Ryman i Aleksandra Turalska – soprany, Ewa Wojtowicz i Ewelina Wojewoda – alty, Marek Belko – tenor, Dawid Dubec – bas oraz Chór NFM pod kierownictwem artystycznym Agnieszki Franków-Żelazny. 




 
Magnificat to pieśń dziękczynna, słuchając jej, trudno dziś nie czuć wdzięczności. W piątkowy wieczór została wykonana pięknie, spokojnie.
Po krótkiej, technicznej przerwie Cztery pory roku poprowadził Christian Danowicz, w wyjątkowym wykonaniu towarzyszyła mu NFM Orkiestra Leopoldinum. Pochwała życia w jego wszystkich przejawach jest przejmująca, radosna, a skrzypce w rękach Christiana Danowicza mistrzowskie. 




 
Sentencja „Musica animae levamen” – „muzyka jest lekarstwem dla duszy” dzięki temu koncertowi wybrzmiała wspaniale. Mądry był „rudy ksiądz”, jak nazywali Vivaldiego jemu współcześni. Widział czyste piękno, zapisał je w nutach. Przecież nie mógł wiedzieć, że jego muzyka przyniesie ludziom radość i nadzieję w XXI wieku, w czasach pandemii.
NFM zaprasza na dwa koncerty zamknięcia sezonu: 19 czerwca o godzinie 19, 20 czerwca o godzinie 18 Andrzej Kosendiak poprowadzi NFM Filharmonię Wrocławską, w piątek na trąbce zagra Aleksander Kobus. Wieczory będą spotkaniem z muzyką Franza Xavera Richtera, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Johanna Nepomuka Hummla (jego Koncert na trąbkę usłyszymy w piątek) i Ludwiga van Beethovena.
Małgorzata Matuszewska 

Fot. Łukasz Rajchert/NFM

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej