42. Przegląd Piosenki Aktorskiej – ożywcza kreska bluesa

Ciepła, świeża i dająca wytchnienie muzyka w cudownym wykonaniu Mai Kleszcz z zespołem plus przepiękne animacje na żywo Mariusza Wilczyńskiego. Niedzielny, wieczorny koncert w Piekarni - Centrum Sztuk Performatywnych był cudem!
Należy dodać, że nie tylko cudem poetycko-muzycznym, ale także wizualnym. Scena zaaranżowana jako przytulne, staroświeckie mieszkanko (w takim stylu być może mieszka Bogdan Loebl, dziś 90-letni poeta, twórca kilkuset bluesów i pieśni pisanych m.in. dla Tadeusza Nalepy, grup Blackout i Breakout) była świetnym tłem dla tekstów pełnych ciepła.
Miałam szczęście, bo siedziałam bardzo blisko sceny, tuż za plecami Mariusza Wilczyńskiego, rysującego, malującego swoje przepiękne animacje, które powstawały na żywo, a część animacji została przygotowana wcześniej. Widzieliśmy je na dużym ekranie, nie tylko nie odciągały uwagi od pierwszej damy polskiego bluesa, którą tego wieczoru była Maja Kleszcz, przeciwnie – podkreślały spokój płynący z muzyki i słów.
Na ekranie biegały koty, psy, chłopak spotykał dziewczynę, po rzece płynęły statki, Maja Kleszcz śpiewała cudownie (czuje bluesa, naprawdę!).
Piosenka „Kiedy byłem małym chłopcem” wybrzmiała świetnie, jak wszystkie inne. Dla tych, którzy już tęsknią za tym doskonałym koncertem i tych, którzy go nie słyszeli, mam bardzo dobrą wiadomość: Maja Kleszcz i Wojciech Krzak przygotowują płytę.
Małgorzata Matuszewska
Fot. Tomasz Walków/PPA
Maja Kleszcz: B.L.UES – poema Bogdana Loebla. Teksty: Bogdan Loebl, muzyka: Tadeusz Nalepa / Wojciech Krzak, współpraca reżyserska: Cezi Studniak. Występują: Maja Kleszcz i Wojtek Krzak oraz zaproszeni muzycy: Adam Skrzypek - kontrabas, Sebastian Skrzypek - perkusja, Michał Łuka - saksofon. Gość specjalny – animacje na żywo: Mariusz Wilczyński.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej