American Film Festival: rezolutny dziesięciolatek wystartował


Wspaniale widzieć noblistkę Olgę Tokarczuk uczestniczącą w życiu kulturalnym miasta. Była gościem gali otwarcia 10. edycji American Film Festival, we wtorek wieczorem w Kinie Nowe Horyzonty. Z jej obecności cieszyła się Urszula Śniegowska, dyrektorka artystyczna imprezy, z powodu choroby Romana Gutka otwierająca ją samodzielnie, ze swadą i pasją.
B. Bix Aliu, zastępca szefa misji w Ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Warszawie, goszczący na otwarciu, powiedział: – Mam tremę, bo nie wiedziałem, że będę tu z laureatką Nagrody Nobla. Polacy i Amerykanie nie są tylko przyjaciółmi, jesteśmy rodziną. Ten festiwal pozwala dostrzegać problemy świata – dodał. 

Urszula Śniegowska (na zdj.) dziękowała za pracę nad zaczynającym się festiwalem wszystkim pracownikom i wolontariuszom, a publiczności za obecność. 

Epicki „Irlandczyk”na dobry początek

Festiwal otworzył „Irlandczyk” Martina Scorsese, pokaz był polską premierą filmu znakomitego reżysera. 

Film trwa 3,5 godziny, jest niespiesznym, epickim portretem mafijnego półświatka. W powojennej Ameryce opowieść snuje Frank Sheeran (Rober De Niro), oszust, płatny morderca, zaprzyjaźniony z legendarnym przywódcą związków zawodowych Jimmy’m Hoffą (Al Pacino). Scorsese odsłania mechanizmy świata przestępczego, opowiada o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, a całość spina mistrzowski aktorski duet. Pacino i De Niro grają znakomicie, a towarzyszą im wyraziście: Anna Paquin jako córka Franka, Joe Pesci (Russell Bufalino), Harvey Keitel (Angelo Bruno) inni.
Zastanawia fenomen mafii, bo ci ludzie marnują życie swoje i innych, dokonują rzeczy strasznych, a prowadzą mizerną egzystencję. Nie ma w niej barw, nie ma rozmachu, nie ma pasji, ciekawości świata. Członkowie mafii nie mają zainteresowań, niczego nie odkrywają, może jadają lepiej, niż reszta zwyczajnego społeczeństwa, ale naprawdę trudno się nimi fascynować. Poza Hoffą, bo związkowy przywódca prezentuje prawdziwą charyzmę.
Ten świetny film na festiwalu można obejrzeć jeszcze w sobotę (9 listopada) o godzinie 21.15. Na ekranach kin znajdzie się 22 listopada.
Festiwal potrwa do 11 listopada, można wybierać spośród 125 filmów, wiele z nich zostanie pokazanych premierowo.
Małgorzata Matuszewska
Fot. BTW Photographers Maziarz/Rajter, materiały prasowe American Film Festival
PROGRAM FESTIWALU I AKTUALNOŚCI 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej