Zobacz „Idiotę” online

Cezary Studniak jako Rogożyn, Jakub Lasota jako Myszkin, Ewelina Adamska jako Tancerka

To niewiarygodne, że teatr nagle ma zupełnie nową moc. A spektakl jest wciąż żywy, choć od premiery upłynęło sporo lat. Zapraszam wszystkich.
Bardzo tęsknię za teatrem, a za teatrem Wojciecha Kościelniaka tęsknię wyjątkowo. Nikt tak, jak ten wybitny twórca, nie potrafi sięgnąć do starej literatury i tak dotkliwie przełożyć ją na współczesność. Nie inaczej było z „Idiotą” Fiodora Dostojewskiego, wystawioną w 2009 roku w Teatrze Muzycznym Capitol.
„Poszukiwanie bliskości i szczęścia, ale przede wszystkim nieumiejętność radzenia sobie z drugim człowiekiem były kluczowymi problemami adaptacji Dostojewskiego” – pisze Piotr Sobierski w obszernym tomie „Więcej niż musical. Teatr Wojciecha Kościelniaka”, wydanym w 2018 roku przez Gdyńskie Centrum Kultury. Dziś te problemy mogą wybrzmieć w bardzo interesujący sposób.
Piotr Sobierski napisał też: „Jeszcze przed premierą Kościelniak zwracał uwagę na specyfikę Myszkina, na które postanowił spojrzeć nieco inaczej. W pierwszej dekadzie XXI wieku jego zachodnie pochodzenie nie mogło być dla nikogo interesujące. Stąd pomysł, aby uczynić z niego reprezentanta Polski z lat 80. wraz ze wszystkimi ideałami i cechami tamtych czasów”.
Napis „Solidarność” na koszulce Myszkina dziś także niesie nową treść. Minimalizm jest jedną z najbardziej dostrzegalnych cech tego przedstawienia. Surową scenografię zaprojektował Damian Styrna. Muzykę skomponował Piotr Dziubek, wykorzystana została kompozycja na dwa akordeony – grana na żywo przez autora i Jacka Berga. Teksty utworów napisał Rafał Dziwisz. Wystąpili m.in.: Jakub Lasota, Ewelina Adamska-Porczyk, Cezary Studniak (za rolę Rogożyna dostał Nagrodę Publiczności na Festiwalu Teatrów Muzycznych w Gdyni), Helena Sujecka (nagranie jest z jej rolą, a Nastazję Filipownę grała też Magdalena Kumorek), Bartosz Picher. Andrzej Gałła, Ewa Klaniecka, Justyna Antoniak, Elżbieta Romanowska, Agnieszka Oryńska, Mikołaj Woubishet, Aleksander Reznikow.
Teatr Muzyczny Capitol uwalnia „Idiotę” w poniedziałek 6 kwietnia w południe. 
TU 
Małgorzata Matuszewska
Fot. Lukasz Gawroński / Teatr Muzyczny Capitol

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Czy dla Ciebie to jest OK? Nie, nie jest OK

Obraz
Nigdy nie czułam tak piekielnej bezradności, pisząc o teatrze. Z powodu poczucia, że kiedy siedzę na wygodnym krześle i oglądam spektakl, bardzo blisko, w tej wojnie ktoś ginie. Jakuba Skrzywanka – reżysera, Teatr Polski w podziemiu, Wrocławski Teatr Pantomimy z serca podziwiam. Z całego serca! Za to, że odważnie i uważnie, precyzyjnie, nawet gubiąc się po drodze, mierzą się z tym, co najbardziej aktualne. Za to, że mierzą sami siebie i nas z najtrudniejszymi pytaniami w dzisiejszym świecie. Bo po to jest teatr. Oglądając prolog i kolejne rekonstrukcje wydarzeń w Ukrainie, pomyślałam, że to trochę tak, jakby w obozie koncentracyjnym ginęli ludzie, a w czasie rzeczywistym gdzieś na świecie ktoś robił o tym spektakl. Ale dziś mamy inny świat. Inną wojnę. Inne możliwości reagowania. Inną wiedzę – wszystko jest inne, niż w czasach II wojny światowej. Ale! Poza śmiercią i cierpieniem, bo one wciąż są takie same. To spektakl do długiego myślenia o nim. I, być może, codziennie nowego i świe
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej