Zdobyć plakaty do „Lazarusa”!


 

 

Jan Klata reżyseruje słynny musical Davida Bowiego. Polska prapremiera w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu już 26 września.

W spektaklu zabrzmią przeboje Bowiego: m.in. Life on Mars, This is Not America, Ashes to Ashes oraz kilkanaście utworów, które artysta napisał lub zaaranżował na nowo.

Autorem scenariusza jest Endy Walsh, irlandzki dramaturg, a scenariusz to sequel powieści science fiction „Człowiek, który spadł na Ziemię” („The Man Who Fell to Earth”) i filmu, w którym David Bowie zagrał główną rolę, obraz wyreżyserował Nicolas Roeg.

Przedstawiciele obcej cywilizacji szukają na Ziemi nowego miejsca do życia. Ich planetę pustoszy susza. David Bowie zagrał przybysza w ludzkim przebraniu...

W Capitolu w głównej roli zobaczymy Marcina Czarnika, znanego dobrze wrocławianom, dziś pracującego gościnnie na scenie przy ulicy Piłsudskiego. Obok niego wystąpią: Justyna Antoniak, Klaudia Waszak, Ewa Szlempo-Kruszyńska, Alicja Kalinowska, Agnieszka Oryńska-Lesicka, Justyna Woźniak, Adrian Kąca, Artur Caturian, Albert Pyśk i Cezary Studniak.

A reżyseruje Jan Klata! To wspaniała wiadomość, bo Klata z Wrocławiem jest związany od lat. Debiutował „Uśmiechem grejpruta”, 17 lat temu na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego, proroczo przewidując zawirowania związane ze śmiercią Jana Pawła II. Z bogatej dolnośląskiej (bo wystawiał też sztuki w wałbrzyskim Teatrze im. Szaniawskiego) twórczej działalności przypomnę „Transfer!”, poruszającą prawdziwością przekazu rzecz o wojennych wypędzeniach.

Dokładnie miesiąc przed premierą może ucieszyć widzów plakat do przedstawienia „Lazarus”. Do 6 września można go zdobyć, wspierając filmowy projekt „Zrób z nami serial o teatrze” na platformie Odpalprojekt.pl 

POMÓŻ I WYGRAJ 

Polska prapremiera 26 września, następne spektakle 27 i 30 września, potem w październiku i listopadzie.

Małgorzata Matuszewska

Photo©Gavin Evans

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

44. Przegląd Piosenki Aktorskiej: od zachwytów po owacje

Obraz
Śmiech, lęk i ból, refleksje o życiu, śmierci, miłości i innych najważniejszych sprawach – tegoroczny PPA był przeglądem naszego życia. A właściwie oglądem, oczywiście z perspektywy aktorskiej piosenki i jej interpretacji. Udanym! Dodam, że od kilku dni po mieście jeździ tramwaj im. Romana Kołakowskiego. Oczywiście, nie mogłam obejrzeć wszystkich koncertów, spektakli i być na wszystkich wydarzeniach. Większość była doskonała. Wyjątkowy konkurs Sercem PPA jest Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. W tym roku naprawdę podziwialiśmy wszystkich dwadzieścioro artystów, którzy dostali się do drugiego etapu KAIP. Nikt nie zawiódł oczekiwań, a wybór laureatów spośród finałowej dziesiątki musiał być dla wszystkich jurorów wyzwaniem. Oglądaliśmy i słuchaliśmy wyrazistych osobowości, interpretujących piosenki i rzeczywistość, z ogromnym talentem i w wypracowanych formach. Nic dziwnego, że Tukana Dziennikarzy zdobyła migająca Dominika Kozłowska, której interpretacja była doskonała. Nic dziwne
Czytaj więcej

Gala 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej: Kto będzie krzyczał, jeśli nie artyści?

Obraz
Gala trochę za bardzo publicystyczna? Nie, bo kto, jeśli nie artyści, zauważa codziennie, nie tylko przy okazji wyborów, bolączki naszego świata? Jakub Skrzywanek nie pozwolił na wyłącznie lekką rozrywkę, kazał nam myśleć o czasie, w którym żyjemy i o sprawach, które bolą nie tylko wrocławian. Bardzo społeczna gala, poruszająca i tkwiąca w widzu, niczym cierń. Ale trochę uśmiechu też wywołuje. Pięknie się zaczyna, bo obrazem zaangażowanej Agnieszki – reżyserki/aktywistki, przypominającej tę z filmów Andrzeja Wajdy. Postać precyzyjnie wykreowała Anna Ilczuk, grająca razem z innymi aktorami warszawskiego Teatru Powszechnego. Agnieszka przygląda się światu i usiłuje nie poddać komercji, czyhającej na artystów. Przypominamy sobie (wciąż niedokończoną, bo sprawa toczy się w europejskich machinach), historię rumuńskich Romów i ich koczowiska przy ulicy Paprotnej, Romów szukających po prostu kawałka miejsca do życia i mieszkania. O konstytucyjnym prawie do mieszkania (rozumianym nieco kontr
Czytaj więcej

Niech się o nas dowiedzą! Wszystkiego? W życiu!

Obraz
Czym Ziemianie mogą się pochwalić przed obcymi cywilizacjami? To nie jest pytanie z kosmosu, bo w dziejach zostało już zadane. W latach 70. NASA wysyłała w kosmos list z przesłaniem, przesyłki – tytułowe „złote płyty” – zostały umieszczone w sondach Voyager. Wtedy nad zawartością płyt pracował zespół pod kierownictwem Carla Sagana, uznanego astronoma, popularyzatora osiągnięć nauki i pisarza. Niewielka grupa ludzi stanęła przed wielkim zadaniem. Bo co umieścić w przesłaniu? Opowiedzieć o pięknie Ziemi, o rozwoju ludzkości i cywilizacji? A może pokazać, że wcale nie jesteśmy fajni, bo w historii prowadziliśmy wojny, byliśmy winni ludobójstwu? W spektaklu nie do końca od zespołu zależy, co w kosmos zostanie wysłane. Bo nad pracami czuwają przełożeni, wprowadzający ostrą cenzurę. Telefon dzwoni, jak najęty, a presja jest ogromna. Dzieła sztuki? Tak, ale nie te prezentujące nagość. Prawda? Tak, ale nie o Holokauście, absolutnie nie o Wietnamie. Muzyka? Tak, czemu nie, jednak nie „Imagine”
Czytaj więcej